اگر بخواهیم تمام کتاب را در یک جمله خلاصه کنیم می‌توانیم بگوییم: سوزان کین تاکید دارد که درونگرایی و برونگرایی دو الگوی مختلف رفتاری و شخصیتی هستند که به یک اندازه ارزشمند محسوب می‌شوند و می‌توانند در دنیای ما اثربخش و تاثیرگذار باشند.
این در حالی است که در حال حاضر تفکری بر دنیا حاکم است که لااقل در حوزه موفقیت‌های شغلی، اصرار دارد که برونگرایی – به صورت مطلق و مستقل از شرایط – صفتی برتر و مناسب‌تر برای عموم موقعیت‌های شغلی محسوب می‌گردد.
در اینجا برخی از مهم‌ترین سرفصل‌هایی که سوزان کین در کتاب خود مورد بحث و بررسی قرار داده است را با هم مرور می‌کنیم. سرفصل‌هایی که از آنها معمولاً تحت عنوان مانیفست دورنگراها نام برده می‌شود:
* فراموش نکنیم که انسانهایی که معمولاً ساکت هستند و در خودشان فرو می‌روند به یک صفت خوب هم شناخته می‌شوند: اهل تفکر بودن.
* ما در فرهنگ مان برای آنها که ریسک می کنند توجه و احترام خاصی قائلیم. وقت آن است که برای آنها که توجه میکنند هم احترام بیشتری قائل باشیم.
* تنهایی می‌توان کاتالیزوری برای نوآوری باشد.
* بی دلیل نیست که پیامک زدن تا این حد رایج شده است. در دنیایی که بیش از حد برونگرا شده هر کس به دنبال روشی برای ارتباط غیرهمزمان غیر چهره به چهره می‌گردد.
* اگر ما کلاس‌ها را به صورت گروهی برگزار می‌کنیم به دلیل کیفیت آموزشی بالاتر نیست. بلکه به دلیل کاهش هزینه هاست. ما سر کار هستیم و روش دیگری برای آموزش فرزندانمان نداریم. اگر فرزندمان بخواهد یک به یک با دیگران دوست بشود و رابطه‌هایش را بسازد و این کار را به صورت جمعی انجام ندهد، این یک مشکل رفتاری نیست. او صرفاً با مدلی که ما ساخته‌ایم تطبیق ندارد.
* نسل بعدی کودکان ساکت و خاموش حق دارند و باید توانایی‌ها و نقاط قوت خود را بشناسند.
* بعضی وقتها بهتر است وانمود کنیم که برونگرا هستیم. بعداً زمان کافی برای سکوت کردن در اختیار خواهیم داشت.
* در بلندمدت، پذیرش خلق و خوی واقعی و الگوی شخصیتی‌مان می‌تواند کلیدی برای پیدا کردن شغل مورد علاقه و تجربه آرامش در آن باشد.
* یک قانون مهم را برای شبکه سازی فراموش نکنید: یک رابطه درست و ارزشمند بهتر از یک مشت کارت ویزیت بی خاصیت است.
* هیچ ایرادی ندارد که به خاطر فرار کردن از یک مکالمه کوتاه پر از تعارف بی خاصیت، مسیر خودمان را عوض کنیم و به سمت دیگر خیابان برویم.
* رهبری در سکوت یک واژه نادرست و متناقض (مثل پیتزای قرمه سبزی!) نیست. یک مهارت واقعی است.
* آرزوی جهانی ما برای زندگی در بهشت، بیش از آنکه به طمع جاودانگی باشد به آرزوی دنیایی است که در آن همه با هم مهربان باشند.
کتاب سکوت قدرت درونگراها توسط نرگس جوادیان و نعیمه اعتدال مهر به فارسی ترجمه شده است.
ضمناً سوزان کین در TED هم یک سخنرانی در این زمینه داشته که اگر علاقمند باشید می‌توانید در اینجا آن را ببینید:
