بر اساس یک مطالعه جدید، از دانشگاه جان هاپکینز، تسلط بر هنرِ نادیده گرفتن، بسیار مفید است؛ به خصوص زمانی که به صورت بصری به دنبال چیزی می‌گردیم.
واضح است که سرنخ‌ها و اطلاعات در مورد آنچه که در جست و جوی آن هستیم، یافتن را بسیار آسان می‌کند. به هر حال تیمی از روان‌شناسان قصد دارند ثابت کنند، اشاره به چیزی که نباید به آن نگاه کرد می‌تواند در تکالیف دیداری پیچیده،کمک به‌سزایی کند.
در دو آزمایش، از شرکت کننده‌ها تقاضا شد، حرف خاصی را روی صفحه کامپیوتر پیدا کنند. آنها باید به دنبال حرفB یاF در میان انبوهی از حروف با رنگهای به‌خصوص به جست و جو می‌پرداختند. در حالی که در دفعات دیگر هیچ نشانه‌ای به آنها ارائه نشده بود.
آنهایی که نشانه‌ی رنگ، برایشان فراهم نشده بود، معمولاً نسبت به زمانی که، یک نشانه دریافت می‌کردند، موفقیت کمتری داشتند. بعد از انجام ۱۰۰ مرحله از این بازی، شرکت‌کننده‌ها نشان دادند که می‌توانند خیلی سریعتر حروف را پیدا کنند و این در صورتی بود که همیشه، تنها یک رنگ در طول آزمایش برای نادیده گرفتن به آنها معرفی می‌شد. بیشتر آنهایی که به این روش آزمایش را انجام دادند توانستند سریعتر از دیگران حروف را پیدا کنند.
این آزمایش می‌تواند امر واضحی به‌نظر برسد، اما تحقیقات این تیم نشان داد که مغز این قدرت را دارد که فعالانه محرک خاصی را نادیده بگیرد. علاوه بر این ما این ظرفیت را نیز داریم که این توانایی را ارتقا بخشیم و در آن مهارت لازم را کسب نماییم.
هاوارد اگس پروفسور علوم روان‌شناسی و اعصاب در دانشگاه جان هاپکینز، در بیانیه‌ای توضیح داد:
” توجه، معمولا به عنوان چیزی که پردازش امور مهم در دنیا را سرعت و دقت می‌بخشد، در نظر گرفته می‌شود”.
وی در ادامه افزود: “این مطالعه در میان کارهای اخیری که ما در آنها فعالیت مغز را در حین پاسخ‌دهی افراد به محرک‌های ارائه شده، در میان محرک‌های رقیب می‌سنجیم، اهمیت سرکوب (یا پس زدن) فعالانه‌ی محرک‌های رقیب را پررنگ می‌کند”. پژوهشگران امیدوارند دانشی که از این مطالعات به‌دست می‌آید، بتواند در برنامه‌های آموزشی آینده برای شغل‌هایی که نیاز به جست و جوی بصری دارند مورد استفاده قرار گیرد.
به گفته سرپرست این تحقیق،کوربیت .ای.کانینگهام از دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده علوم و هنر کریگر: “افرادی که به سادگی اطلاعات منحرف کننده رانادیده می‌گیرند، عملکرد جست و جوی بصری خود را بهبود می‌بخشند. می‌توان این امر را مهارتی حیاتی برای جست و جو گران حرفه‌ای مانند رادیولوژیست‌ها و یا بازرسان بار فرودگاه‌ها به‌شمار آورد”.
