گفتگو بدون درک: راهنمای اختلال ارتباط اجتماعی (پراگماتیک)
از جمله:
- روش ابراز افکار و احساسات با الزامات موقعیتی مطابقت نمی کند
- اصول و قواعد صحبت کردن را درک نمی کنند (مثلاً سیگنال های غیرکلامی مانند نگاه به دیگری به معنی نوبت صحبت او شدن)
- اگر حرفی به‌طور آشکار و صریح گفته نشود، قادر نیستند آن را استنباط کنند یا به‌دشواری معنای آن را می فهمند.
اختلالی در همسایگی اوتیسم
DSM-5 سمپتوم های لازم برای تشخیص این اختلال را نقص دائمی در استفاده از ارتباط کلامی و غیرکلامی برای ارتباط با دیگران معرفی کرده است که موجب ناتوانی در ارتباط صحیح و موثر، تعامل اجتماعی، روابط اجتماعی، پیشرفت تحصیلی و عملکرد شغلی می‌شود.
سمپتوم های اختلال ارتباط اجتماعی (پراگماتیک) در اوایل دوره رشد (خردسالی و اوایل کودکی) آغاز می شوند، اما نقص های کودک ممکن است تا زمانی که نیاز به ارتباط اجتماعی، از حد توانایی او بیشتر شود، به طور کامل ظاهر نشود. کودکانی که طبق معیارهای DSM-5 به عنوان اختلال ارتباط اجتماعی (پراگماتیک) تشخیص می گیرند، قبلا طبق معیارهای چهارمین ویرایش تشخیصی و آماری بیماری های روانی (DSM-4) احتمالا مبتلا به اختلال رشدی فراگیر – نامشخص به شیوه دیگر (PDD-NOS) تشخیص داده می شدند. (۲). منطق پشت پرده اضافه شدن این اختلال به عنوان یکی از اختلالات ارتباطی در DSM-5، تغییر و تحولات عمده ای است که در حوزه اختلال طیف اوتیسم صورت گرفته است. وجه تمایز اختلال طیف اوتیسم و اختلال ارتباط اجتماعی در این است که در اختلال طیف اوتیسم رفتارها، علایق یا فعالیت‌های تکراری و محدود وجود دارد و در اختلال ارتباط اجتماعی (پراگماتیک) چنین رفتارهایی مشاهده نمی‌شود.
افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در یک دوره از زندگی خود ممکن است رفتارها، علایق، و فعالیت های تکراری و محدود را نشان ندهند، و به همین دلیل، متخصصان باید سوابق کامل فرد را به دست بیاورند. عدم حضور رفتارها، علایق، و فعالیت های تکراری و محدود در حال حاضر، چنان چه این رفتار قبلاً وجود داشته‌اند، نباید ابتلا به اختلال طیف اوتیسم را منتفی کند.
همچنین بخوانید : مونته سوری چیست و آموزش به کودکان با حافظه ضعیف: گام به گام
نکته بسیار مهم این جاست که “”اگر همراه با این اختلال: رفتارها، علایق و فعالیت های تکراری و محدود حضور داشته باشند، نمی توان فرد را مبتلا به اختلال ارتباط اجتماعی تشخیص داد و آن وقت ممکن است فرد تشخیص اختلال طیف اوتیسم را بگیرد”” و برخی از کودکانی که درDSM-IV تشخیص اختلال فراگیر رشد نامشخص می گرفتند اکنون ممکن است در DSM-5 ملاک های اختلال ارتباط اجتماعی را داشته باشند.
خلاصه مقاله :
- اختلال جدید در DSM-5 برای مشکل در استفاده از زبان برای ارتباط با دیگران
- مشکل در درک و استفاده از قواعد گفتگو و ظرافت های اجتماعی
- بدون رفتارهای تکراری مانند افراد مبتلا به اوتیسم
- تشخیص توسط متخصص با بررسی سابقه و علائم انجام می شود
- ممکن است شامل برخی از کودکانی باشد که قبلاً به عنوان اختلال فراگیر رشدی نامشخص (PDD-NOS) تشخیص داده شده بودند.
